Auteur: Karl D’haveloose
De ontwikkeling van de remanufacturingssector past in een mondiaal scenario dat de auto-industrie meer dan ooit met complexe situaties confronteert, denk bijvoorbeeld aan grondstoffenschaarste of haperende toeleveringsketens. In dit licht is het uiteindelijke doel van revisieprocessen om onderdelen nieuw leven in te blazen, die anders het einde van hun gebruikscyclus bereikten. In dit opzicht zijn er overeenkomsten met het thema recycling. Toch moet worden opgemerkt dat remanufacturing mogelijk nog grotere voordelen biedt, omdat het niet nodig is een object te vernietigen en het vervolgens vanaf scratch weer op te bouwen, wat soms leidt tot bovenmatig energieverbruik. In plaats daarvan hoeft een elektrisch onderdeel alleen volledig te worden hersteld, door enkel de werkelijk defecte onderdelen te vervangen.
Remanufacturing, proclameert volgende voordelen.
Naast het grote aantal voordelen brengt remanufacturing natuurlijk een aantal uitdagende en complexe aspecten met zich mee. De identificatie van het probleem met het defecte onderdeel is waarschijnlijk het meest cruciale. De hele fase van demontage vereist een gekwalificeerde menselijke tussenkomst, aangezien er vaak specifieke redenen zijn waarom het onderdeel in kwestie niet meer functioneert.
Het marketen van industriële duurzaamheid en menselijke betrokkenheid
Aan de andere kant biedt dergelijke ambitie goede marketingmogelijkheden voor het bevorderen van een positieve publieke opinie. De som van de sociale component, die voortvloeit uit de herwaardering van menselijk werk en de positieve milieu-impact vormt een belangrijke stimulans voor een industrie, die vaak worstelt met het opbouwen van een eigen positief imago bij het publiek zonder het risico te lopen terug te vallen in goedkope greenwashing.
De praktijk van remanufacturing is al wijdverspreid in de auto-industrie. Fabrikanten, zoals BMW, Volvo, Mercedes, Audi, enz., en een aantal belangrijke aftermarketmerken, zoals Bosch, Denso en dergelijke, volgen deze weg al jaren. Sommige bedrijven zijn zelfs specifiek gespecialiseerd in reman reserveonderdelen (bijvoorbeeld Remante Group in Tsjechië). Dit betekent ook een hoge mate van concurrentie voor dit soort reserveonderdelen, waarbij het nog ingewikkelder is om de juiste marktpositie te vinden en in te nemen.
De onvoorspelbaarheid in de remanufacturingsindustrie maakt het erg moeilijk om een prijsstrategie te kiezen, voordat er voldoende informatie is verzameld.
Het kostenplaatje in beeld
In een interessante blog van Sirris (Thomas Vandenhaute) vinden we interessante intel hierover. Hij stelt dat bij de opstart van een remanufacturingsbusinesscase volgende zaken meegenomen worden als je een kostenmodel wil opstellen. Hij geeft vooral weer welke onbekende en onzichtbare kosten een cruciale factor vormen in de overwegingsfase. Echter, dit belet niet dat de 3 belangrijkste aspecten voor je businesscase, namelijk de verkoopprijs, de inkoopprijs van de CORES (afgedankte producten) en de operationele kosten voor vernieuwing, zoals inspectie, reiniging, demontage, opslag etc., een eerste inschatting moeten geven of zoiets überhaupt haalbaar is.
De bekende kosten
De totale remanufacturingskost is een som van vele onderliggende activiteiten en hun kosten. Inzicht in deze kosten zal je helpen om de economische haalbaarheid van uw remanufacturingproject te bepalen.
Begin bij de kosten die je al kent of waar je zelf controle over hebt. Splits de kosten voor logistiek en de inkoop van de cores af van de operationele kosten, die nodig zijn om het product opnieuw verkoopsklaar te maken.
Wat dan met de kosten die verbonden zijn aan arbeid, onderdelen, reiniging, inspectie, etc.? Daar kan je een inschatting maken, omdat je min of meer wel weet in welke grootteorde ze zich bevinden. In een eerste iteratie is een kostenplaatje op basis van ‘buikgevoel’ (de ervaring en expertise van medewerkers) voldoende.
In een volgende fase ga je deze kosten specifieker inschatten. Lijst de activiteiten en kosten op die vergelijkbaar zijn met de huidige assemblage en productie. De materiaalkosten van de onderdelen die je in remanufacturing zult hergebruiken, kan je best afzonderlijk inschatten. Deze kunnen namelijk variëren, afhankelijk van de staat en kwaliteit van het inkomende product.
De ‘nieuwe’ kosten
De echte ‘nieuwe’ kosten komen voort uit reiniging, inspectie en afvalverwerking – vooral als je gevaarlijke of vervuilende materialen moet afvoeren. Denk aan olie, koelgassen, toners of materialen met toxische additieven.
Reiniging is meestal de belangrijkste extra kost. Denk na over wanneer er gereinigd wordt: voor of na de demontage? Of pas na het volledige remanufacturing-proces? Of een combinatie van die opties? Als je al ervaring hebt met reinigingsprocessen (ontvetten, stralen, ontcoaten, etc.), dan kanje die kosten beter inschatten. U kunt ook informatie opvragen bij leveranciers van reinigingsapparatuur of bij collega-ondernemers.
Welke afvalstoffen brengt de reiniging en ontmanteling van inkomende stukken met zich mee? Schat hun volume in, uitgedrukt in ton per jaar of kilogram per product. In deze fase is een ruwe schatting van de kosten voldoende: volume x de kosten voor afvoer en verwerking. Jouw milieucoördinator kan een prijsindicatie geven voor afvalophaling en -verwerking.
Het is belangrijk om inspectie en validatie vroeg in het remanufacturing-proces uit te voeren. In de meeste opstartfases kan dat handmatig – flexibel, maar ook tijdrovender. Bekijk dus zeker of je bepaalde (dure) gespecialiseerde test- en inspectieapparatuur nodig hebt.
Voor de berekening van de overige kosten hanteren we een andere aanpak. In het onderstaande voorbeeld veronderstellen we dat de operationele kosten redelijk goed gekend zijn, maar de kosten voor de aanschaf van de cores niet.
Om te bepalen wat je kunt besteden om cores aan te kopen, voer je een eenvoudige berekening uit.
Als deze waarde zeer laag of zelfs negatief is, dan dien je jouw remanufacturingsconcept bij te sturen. Is de waarde positief? Bekijk dan welke marge je wil hanteren. Een grote marge houdt een klein risico in, maar geeft minder flexibiliteit bij de aankoop van cores – en vice versa. In een volgende stap kun je cores (proberen) aan te kopen binnen de prijsvork die je bepaalde.
Heb je een goed beeld van de kosten voor cores inkoop, maar niet van de operationele kosten? Ook dan kan je de bovenstaande logica volgen. Verzamel eerst de gekende kosten en bereken of er voldoende ruimte is voor marge en de ontbrekende kosten.
Het onderstaande schema geeft alle mogelijke combinaties weer. Samengevat: de bereidheid om te betalen moet beduidend groter zijn dan de som van de kosten voor cores inkoop en de operationele kosten. Succes alvast, we gaan tijdens de beurs Machineering 2025 dieper in op remanufacturing.
